Değerli Okuyucular, Sevgili Dostlar, bu dünyaya gelen biz insanlar önce büyüklerimizin bize verdiği adımızı, sonra yaşadığımız sürede yaptığımız tasarruflardan oluşan bir birikimi miras olarak bırakırız. Adımız yaptığımız meslekle özdeşleşip öyle bir unvan bırakırsak öldükten sonra bile saygı ile anılırız. Aşık Veysel ‘in dediği gibi :” Ben giderim adım kalır/ Dostlar beni hatırlasın. ” En büyük miras işte budur. Mal, mülk, servet belki kişinin mirasçılarını geçici mutlu edebilir ancak bir müddet sonra bu malı, mülkü, serveti paylaşamayan mirasçılar bundan mutsuz olurlar. Hz. Ali’nin dediği gibi : ”Akıl gibi mal, iyi huy gibi dost, edep gibi miras ve ilim gibi şeref olmaz. ” Peygamberimizin:”Bir baba, çocuğuna güzel terbiyeden daha iyi miras bırakamaz. ” sözü ne kadar anlamlıdır. Yinede bu dünyada yaşadığımız sürece birtakım birikimler yaparız. Bu birikimler: Araziler, evler, araçlar, gayrimenkuller olup miras (tereke) olarak adlandırılır.
Yürü bre yalan dünya,
Sana konan göçer bir gün.
İnsan bir ekin misali,
Seni eken biçer bir gün.
Yer üstünde yeşil yaprak,
Yer altında kefen yırtmak.
Yastığımız kara toprak,
O da bizi atar bir gün.
Bindirirler cansız ata,
İndirirler tuta tuta,
Dünyadan yol var ahirete,
Yeğin gider salın bir gün. ”
Evet dostlar, Karacaoğlan yukarıdaki mısralarda gerçekleri ne güzel söylemiş. Her şey boş, her şey olacak bir gün yalan. Bu gerçekleri bildiğimiz halde nedense dünya malı için insanlar kendilerini ne kadar harap ettiklerini altmış, yetmiş yaşından sonra anlıyor. Birçok yaşlımız hastane köşelerinde bir şifa arıyor. Bazen tırnağını kazıyarak binbir emekle kazandığı mallar kendisine yar olmadığı gibi öldükten sonra çocuklarına da huzur vermiyor.
”Babadan miras kaldı bir dükkân dört daire; bankada biraz para, gerisi vesaire…
Biz kardeşler toplandık, karara varmak için, Payımıza düşeni sulh ile almak için…
Lakin büyük ağabey, huzursuzluk çıkardı, Ortam birden gerildi, sohbet yarıda kaldı.
Dediler dava açın, mahkeme karar versin, İhtilaf sona erip sıkıntı çözümlensin. ”
Mirasın paylaşılmasındaki genel kural mirasçıların irade özgürlüğüdür. Mirasçılar terekedeki her türlü mal, hak ve borcu serbestçe ve istedikleri şekilde paylaşabilirler. Ancak bunun için tüm mirasçıların anlaşması gerekmektedir. Tek bir mirasçı bile paylaşma anlaşmasına katılmak istemezse yukarıdaki şiirde de olduğu gibi mirasın paylaşımı hakim tarafından gerçekleştirilir. Bu durum kardeşler arasında, mirasçılar arasında onulmaz yaralar açıyor. Mirasın paylaşımı ülkemizde ve ilçemizde büyük bir problem. Medeni ülkelerdeki insanlar bu problemi vasiyetname yoluyla çözmüşler. Aklı başında olan geleceği tahmin edebilen insanlar daha sağlığında iken çocuklarına arazi, ev vb. haklarını veriyor. Öldükten sonra mirasçılar ona karşı görevlerini yapıyor. Lakin bazen bu durum yaşlıları, elden ayaktan düştükten sonra çile ve sıkıntıya düşürüyor. Yaşlılar sahipsiz kalıyor. Bu durum ilçemiz ve ülkemizin kanayan bir yarası. Ya vasiyetname bırakmalı veya miras hukuku ile islam hukukuna göre miras paylaşımı yapılmalıdır. Bu haftadan başlayarak bu konu üzerine yazıp bu durumdaki okuyucu ve dostlara yardımcı olmaya çalışacağım.
Anne,babanın ve yakınların miras olarak bıraktıklarından erkeklere pay vardır. Yine anne, babanın ve akrabanın miras olarak bıraktıklarından kadınlara da pay vardır. Azından, çoğundan belli pay.” Sevgili Peygamberimiz (s.a.s) şöyle buyurmaktadır: “Her kim öldükten sonra geride mal bırakırsa o mal mirasçılarınındır.” Miras taksim edilirken her hak sahibine hakkının verilmesi, kadın-erkek büyük-küçük hiç kimsenin mağdur edilmemesi esastır. Kadınlara miras verilmemesine yönelik örf ve âdetler dinimize göre adaletsizliktir. Zulümdür, asla meşru değildir. Allah’a ve O’nun indirdiği Kur’an-a iman eden her müslüman mirastan payına düşene rıza göstermeli ve kardeşlerinin hakkına el uzatmaktan sakınmalıdır. Mirasın emanet olduğunu, miras ve kul hakkı arasında ince bir sınır bulunduğunu unutmayalım. Hayatın için malını, ahiretin için dinini korumalısın. Adaletle, sağlıkla, dostça, sevgi ve saygıyla kalın hoşça kalın.
