Değerli Okuyucular, Sevgili Dostlar, Geçen hafta başladığım miras paylaşımı konusu yazımda konunun detayı ile ilgili yazmış içeriği ile ilgili yazacağımı beyan etmiştim. Hatta medeni ülkelerin bu konuyu vasiyetname yolu ile çözdüğünü yazmıştım. En iyisi yaşadığımız süre içinde bu konuyu çözmek ancak konunum muhatabı olan mirasçılara olan güven veya sonradan başımıza gelebilecek olumsuzluklar nedeniyle bazen insanlar sağlığında konuyu çözemiyor. Bunun için genellikle vasiyetname yolu tercih ediliyor. Bu hafta bu konuda yazıp sizlere yardımcı olmaya çalışacağım.
Büyük İskender bir gün vezirlerini toplamış ve onlara: ”Ben öldüğümde cenaze merasimimi söylediğim gibi yapın demiş !-Ülkemin dört bir yanından tebaamdan olan insanları çağırın! Cenazemin önünden askerlerim yürüsünler silahlarıyla. Cenazemin sağından âlimler yürüsünler kitaplarıyla. Cenazemin solundan zenginler yürüsünler mallarıyla. Cenazemin arkasından ise fakirler ve garipler yürüsünler gözyaşı ve dualarıyla! Sağ elime bir altın küre verin, sol elimi ise boş bırakın ta ki mezara dek. ” demiş. Vezirler Büyük İskender’in bu söyledikleri karşısında şaşırmışlar ve “Bunu bilse bilse Büyük İskender’in hocası Diyogen bilebilir.” demişler ve Diyogen’e sormaya karar vermişler. Vezirleri dinleyen Diyogen ”İskender’in ne kadar büyük olduğunu bir kez daha anladım.” demiş ve ilave etmiş : “İskender şunu anlatmak istemiş : Cenazenin önünden yürüyen askerler ölümüne silahlarıyla dahi engel olamadılar, cenazenin sağından yürüyen âlimler ölümüne kitaplarıyla dahi engel olamadılar. Cenazenin solundan yürüyen zenginler ölümüne mallarıyla dahi engel olamadılar ve cenazenin arkasından yürüyen fakirler ve garipler ölümüne gözyaşı ve dualarıyla dahi engel olamadılar. Sağ elindeki altın küre ise bu dünyada sahip olabileceği her şeye sahip olduğunu, sol elinin boş olması ise bu dünyadan eli boş geldim eli boş gidiyorum. ” demiş vezirlere.
Değerli Okuyucularım, Büyük İskender’in bu vasiyeti ve hikâyenin anlatmak istediği: Kim olursa olsun ölüm denen acı gerçek hepimizin başına gelecek. Şairin dediği gibi ha üç gün önce ha beş gün sonra. Öldükten sonra yüce kitabımızın bildirdiği ahiret hayatı için yaptığımız kazanımlar en büyük mirasımız olacak. Yaşadığımız süre içinde edindiğimiz malları ise mirasçılarımıza bırakırken vasiyetname dediğimiz bir belge bırakırız. Bu belge için noterlerle görüştüğümde vasiyetname bırakan kişiden önce sağlık raporu sonra iki adet şahit isteniyormuş. Yazılan belgeyi şahitler okuyamayıp sadece bırakan kişi okuyormuş. Belgenin bir tanesi kişiye verilip bir tanesi noterlik dosyasına konuluyor, bir tanesi de kapalı zarf içinde noterlikteki çelik kasaya konuluyormuş. Vasiyet bırakan vefat ettiğinde kapalı zarf ilgili Cumhuriyet Başsavcılığına gönderiliyor, Başsavcılık da Asliye Hukuk Mahkemesine gönderdiğinde mahkeme mirasçıları çağırıp vasiyetnameyi mirasçılara okuyor onaylayıp ilgililere gönderiyormuş. Bir de kendi el yazısı ile gün ay ve tarih yazılıp sonu imzalanarak vasiyetname yazılıp noter veya ilgili mahkemeye bırakılan vasiyetname var. Bu el yazılı vasiyetnameyi güvendiğiniz biri veya varsa avukatınıza bırakabiliyorsunuz.
Bu hafta anlatmaya çalıştığım vasiyetname, mirasın paylaşımında en mantıklı olanı. Miras bırakan son anlarında bakıma muhtaç olurda mirasçılar gereğini yapmazsa bunu sağlığında değiştirebilir. En güzeli aklıselim iken mirası adil olarak paylaştırıp ardımızda iyi bir isim bırakmak. Unutmayalım: ” Dünya, bir sahnedir, herkes rolünü oynadıktan sonra çekip gider. Ne ekersen onu biçersin. Yaşlılarına bakmayanlar yarın aynı duruma geldiğinde bunun cezasını çeker. Bu dünya etme bulma dünyası.” Dedem Korkut der ki: ”Hani dediğim Bey erenler? Dünya benim diyenler? Ecel aldı, yer gizledi, fani dünya kime kaldı? Gelimli, gidimli dünya; en son ucu ölümlü dünya! Öldükten sonra sevgi, saygı ve özlemle anılan, iyi bir isim bırakıp her zaman kalplerde yaşayan biri olmanız dileklerimle… Adaletle, sağlıkla, dostça, sevgi ve saygıyla kalın hoşça kalın.
Veli VERGİLİ
