Değerli okuyucular,saygıdeğer dostlar;hayat uzun bir yoldur bu yolda çoğu zaman umduklarımızla değil bulduklarımızla yaşarız.Bu hayat yolunda başımızdan geçen bazı olaylar ders almamızı sağlar,tecrübe kazanırız.Her şey okulda öğrenilmez.İlk öğretmenimiz aile ve burada yaşayan anne babamız,kardeşlerimiz ve büyük anne,büyük babalarımızdır.Onlar bizim ilk öğretmenlerimizdir.Yaşlandıkça bu öğrenme bir birikim halini alır.Hayat yolunda kazandığı tecrübe,birikim ve bilgilerini çevresine yansıtıp onlarla paylaşanlara yaşını başını almış örnek insan deriz.Bazen bu insanların yaptığı olumsuz davranışlar için; yaşını başını almışsın ama diye başlayan sitem dolu sözler kullanırız.Bazı yaşlılar maalesef yaptığı hareketle bu konuşmalara zemin hazırlar.Oysaki yaşlılık uhulet ve suhuletle yaşanacak bir dönemdir. Hayatın her dönemi sakin,yumuşak,nazik ve sessizce yaşanılması gerekir.Maalesef günümüz neslinden bazılarının geçmişini unutup yalılara anlayışlı davranmadığını görüyoruz. Hikayede olduğu gibi;
80’ine merdiven dayamış yaşlı baba ile bayram günü onu ziyarete gelen 45 yaşında ve saygın bir işi olan oğlu salonda oturuyorlardı. Hal-hatırdan çoluk-çocuktan havadan-sudan sohbet ettikten sonra oğlu susmuş ayrılmanın sinyalini vermişti. O anda üzerinde oturdukları sedirin yanındaki pencerenin pervazına bir karga kondu. Yaşlı baba kargaya gülümseyerek biraz baktıktan sonra oğluna sordu:-‘Bu ne oğlum?’
Oğlu şaşkın cevapladı:-‘O bir karga baba.’Yaşlı baba kargaya biraz daha baktıktan sonra yine sordu:
-‘Bu ne oğlum?’Oğlu daha da şaşkın yine cevapladı:-‘Baba o bir karga’…Karga hâlâ pervazda komik hareketlerle başını sağa sola çeviriyor başını yan yatırıyor havaya bakıyor sonra başını yine onlara çeviriyordu. Yaşlı baba üçüncü defa sordu:-‘Bu ne?’Oğlunun şaşkınlığı sabırsızlığa dönmüştü:
-‘O bir karga baba üç oldu soruyorsun. Beni işitmiyor musun?’Yaşlı baba dördüncü defa da sorunca oğlunun sabrı taştı ve sesini yükseltti:-‘Baba bunu neden yapıyorsun? Tam dört defadır onun ne olduğunu soruyorsun sana cevap veriyorum ve sen hâlâ sormaya devam ediyorsun. Sabrımı mı deniyorsun?’
Babası yüzünde hâlâ bir gülümseme yerinden kalktı içeri odaya gitti ve elinde bir defterle döndü. Bu bir hatıra defteriydi. Oturdu sayfalarını karıştırdı ve aradığını buldu.Sevgiyle gülümseye devam ederek sayfası açık bir vaziyette defteri oğluna uzattı ve o sayfayı okumasını söyledi.’Bugün 3 yaşındaki minik yavrumla salondaki sedirde otururken yanı başımızdaki pencerenin pervazına bir karga kondu.Oğlum tam 23 defa onun ne olduğunu sordu.23 soruşunda da ona sevgiyle sarılarak onun bir karga olduğunu söyledim. Rahatsız olmak mı? Hayır! Onun sorusunu masumca tekrar edişi içimi sevgiyle doldurdu.”Rabbin sadece kendisine kulluk etmenizi ana-babanıza iyi davranmanızı kesin olarak emretti.Eğer onlardan biri ya da her ikisi senin yanında ihtiyarlık çağına ulaşırsa sakın onlara ‘öf’ bile deme; onları azarlama; onlara tatlı ve güzel söz söyle.’
İşte böyle değerli okuyucular;hikayede olduğu gibi geçmişini unutarak yaşlılara iyi davranmayan, bazen dinleme lütfunda bile bulunmayan dostlarımız var.Yaşlıları iyice dinleyip anlayışlı olmak gerekir.Uhulet ve suhuleti (sessiz,sakin ve yumuşaklık) sadece onlardan beklememek gerekir.Ne ekersek onu biçeriz Yaşlılılara gösterilen önem o toplumun uygarlık göstergesidir.Hele böyle bayram günlerinde yaşlıların daha çok anlayış,sevgi ve yumuşak davranışlara ihtiyacı var.Televizyonda izlediğimiz bir dizi ile gündeme gelen uhulet ve suhuleti günlük hayatımıza uygulayıp çevremize yansıtırsak umarım yaşantımız daha güzel sağlıklı olur.Deniz sakin olduğu zaman büyük dalgalar kıyılara çarpmaz.Hayat yaşadığımız kadar güzel,sevip sevildiğimiz kadar özeldir.Başarılı insanlarda her zaman gülümsemek ve sakinlik ön plandadır. Kurban bayramının bu son gününde tüm okuyucu ve dostlarıma uhulet ve suhulet içinde bir yaşam dileyip bayramınızı tebrik ediyorum.Bir sene sonraki kurban bayramına sağlıkla ulaşmanız dileklerimle; dertler sıkıntılar sizden uzak,sağlığınız yerinde olsun.Dostça kalın,sevgiyle kalın sağlıkla kalın hoşca kalın.
4056 kez okundu.
