Sevgili okurlarım;Bu haftaki yazım bazı kişileri üzecek bunu biliyorum ama bu yazımı yazmak zorunda hissettim kendimi.Neden diye sorabilirsinizde tabi ki ama yazımı okuduktan sonra bana hak vereceğinizi umuyorum.Bizler malesefki çocuk yetiştirmesini bir türlü öğrenemedik.Çocuklarımıza evin dışında nasıl davranılır büyük ve küçüklere nasıl konuşulur öğretemedik vesselam öğretemedik
Değerli dostlarım;Bizler eskiden böyle değildik.Sokakta gördüğümüz her büyüğe selam vermeden oradan geçemezdik.Bir büyüğümüzün olduğu yerde bırakın oturmayı kapının dibinde beklerdik ki eğer bir şey isterse hizmet edelim diye.Bir dilim ekmeği on parçaya bölerdik ve paylaşırdık. Şimdi ise bir selamı bile çok görür oldu çocuklarımız.Ne küçüğün büyüğe nede büyüğün küçüğe saygısı kalmamış artık.Özellikle yeni yetişen nesil tamamen bozuk bir yolda ilerlemeye devam ediyor .Öğüt vermeye çalışıyorsun dinlemiyor ve birde seninle dalga geçiyor.Her zaman dediğim gibi dostlar her şey aile terbiyesinden geçiyor. Ana baba evindeki davranışlarını çocuklar bazen yanlış anlıyor bazen de işine geldiği gibi kendisine göre yorumluyor. Özelliklede şehre göç etmiş ailenin çocukları ya kendi ailesinden yada arkadaşlarından etkilenip ters davranışlar sergiliyorlar.Bu tür davranış içine giren çocuklara sahip çıkılmazsa kendi ailesi gerekenleri çocuklarına anlatmazsa malesefki çocuklar serseri ruhlu olup çıkıyor ve etraflarına da zarar veriyorlar. Çok iyi iki dostun bile arasını, iyi komşuluk eden hatta birbirlerinin evinden çıkmayan komşuları bile birbirine düşman ediveriyorlar.Ben çok kişi tanıyorum komşuluk yerde çocuk için kavga ettiklerini belki sizlerde şahit olmuşsunuzdur.Tabi ki çocuklarımızı kollayıp koruyacağız ama bu şekilde değil dostlar bu şekilde değil. Çocuklarımıza dışa karşı korumadan önce aile terbiyesini çocuklarımızın beyinlerine yerleştirmeliyiz ki çocuklarımızın başı derde girmesin. Önce komşularımızla sonra arkadaş çevresiyle ve daha sonra büyükleri ile nasıl konuşulacağını nasıl davranması gerektiğini bilip öyle davransınlar. Yoksa nemi olur şimdi sizlere gazetelerde yayımlanan bir haberi paylaşayım ne oluyor görün.
Bundan iki ay önce bir gazetede okumuştum. Adanada iki çocuk kavga ediyor ve biri diğerini bıçaklamış. Bu kavga eden çocukların bir tanesi on iki yaşında diğeri de on üç yaşında. Bu çocuklar daha öncede birbirleriyle defalarca kavga etmiş ama bir gün sonra yine barışıp beraber arkadaşlık ederlermiş. Bu son kavgadan sonra işe aileler girmiş ve taşlı sopalı birbirleriyle kavga etmişler .Bunu duyan aşiret de vay bizim aşiretimize saldırdılar diye bir de silahlar ortaya çıkmış ve bir aileden üç kişi ölü beş kişide yaralı diğer aşiretten ise bir ölü üç yaralı bu kavgadan sonrada aşiretlerden on beş kişi göz altına alınmış ve yedisi tutuklanmıştır ve aralarında kan davası başlatılmıştır Allahtan duyarlı büyükler devreye girmiş ve bu kan davası büyümeden aşiretleri barıştırmışlar. Ama gel gelelim olay nelere mal olmuş. Geride dört ölü yedi hapis ve yaralılar bu durumda bu noktaya nasıl gelindi aslında olayların başlama noktası o kadar büyütülecek bir olayda değil. Önce sorup soruşturup olayı öğrenselerdi bu olaylar buraya kadar gelmeyecekti. Olayların başlama nedeni iki çocuğun birbiriyle şakalaşırken birinin diğerinin canını istemeden biraz yakmış olması,canı yanan çocuğunda can acısı ve öfkelenmesiyle cebinde taşıdığı çakı bıçağını korkutmak için cebinden çıkarıp üzerine yürümesi ve diğer çocuğunda bıçağı fark etmeden diğerine sarılması. Sarılma sırasında karın boşluğuna bıçağın ucunun üç santim girmesi olayların başlama nedeni. Tamamen bu iki kapı komşunun anlayıp dinlemeden birbirlerine sataşmaları sonucu gelinen noktaya bir bakın.Değerli dostlarım konu nereden nereye geldi.Benim sizlere anlatmak istediğim aman çocuklarımıza sahip çıkalım ,aile terbiyesini örf ve adetlerimizi iyi öğretelim.Sizlerde bilirsiniz ki ilk eğitim aileden başlar, okullarda pişer ve eğitimlerinden sonrada önümüze gelir. Bir çocuk okulda almış olduğu eğitimlerin bazıları işine gelmediği için unutur ama ailesinden öğrendiklerini hayatı boyunca unutmaz. İyi veya kötü aklından hiçbir zaman çıkmaz. Bizlerde aile büyükleri olarak çocuklarımızı koruyalım derken öfkelere kapılıp gözümüzü hiçbir zaman karartmamalıyız. Bilirsiniz ki bir ata sözümüz var ‘’Öfke ile kalkan zararla oturur’bu sözü atalarımız boşa söylememişlerdir.Haftaya başka bir konu ile buluşmak dileğiyle dostça ve sevgiyle kalın saygılarımla…
9546 kez okundu.
