Değerli Okuyucularım, Sevgili Dostlar, Geçen haftaki yazımda 12 Kasım Düzce depremi ile ilgili yazacaktım. Ancak geçmişte yüreğimizde derin yaralar açan, hatırlanması bile bize acı veren bu depremi insanlarda korku yaratır düşüncesiyle yazmak istemedim. Lakin 17 Kasım 2021 Çarşamba günü sanki 22 yıl öncesini bize anımsatır gibi bölgemizde korkulu bir gün ve gece geçirdik. Hepimize geçmiş olsun Allah beterinden saklasın. Bizleri böyle felaketlerle imtihan etmesin diyelim. Yapacak bir şey yok hayat devam ediyor. Yarın 24 Kasım yani Öğretmenler Günü. Ben de bu hafta kırk yıl içinde yaşadığım çok sevdiğim ve icra etmekle onur duyduğum bu meslekle ilgili yazmaya karar verdim. Öncelikle tüm öğretmenlerimizin gününü kutlar, bu zor günlerde işlerinde kolaylık ve başarılar dilerim.
24 Kasım her yıl ülkemizde Öğretmenler Günü olarak kutlanır, geçmiş ve geleceğimizde emeği geçen öğretmenlerimiz sevgiyle anılır, ziyaret edilir. 24 Kasım; Latin harflerinin 1 Kasım 1928 tarihinde kabulünün ardından Millet Mektepleri’nin açıldığı ve okuma yazma seferberliğinin başladığı gündür. Atatürk’ün Millet Mektepleri’nde bizzat tahta başında ders vermesinden sonra kendisine 11 Kasım 1928 yılında Başöğretmen ünvanı verilmesine karar verilmiş ve Ulu Önder Mustafa Kemal Atatürk’te Başöğretmenlik sıfatını 24 Kasım 1928 tarihinde kabul etmiştir. Bu önemli tarih 1981 yılından itibaren her 24 Kasım günü Öğretmenler Günü olarak kutlanmaya başlanmıştır. Mustafa Kemal Atatürk öğretmenlere hitaben yaptığı bir konuşmada toplumu şekillendirme adına öğretmenlere nasıl önemli bir görev düştüğünü şu sözlerle açıklanmıştır: “Arkadaşlar, yeni Türkiye’nin birkaç yıla sığdırdığı askerlik, siyaset ve yönetim alanlarındaki devrimler, sizin; sayın öğretmenler, sizin toplumda ve düşünce yaşamınızda yapacağınız devrimlerdeki başarınızla gerçekleşecektir. Hiçbir zaman unutmayın ki Cumhuriyet sizden fikri hür, vicdanı hür, irfanı hür nesiller ister.” Böylesine mühim bir görevi olan öğretmenlere toplumsal açıdan çok önemli görevler düşmektedir. İşte 24 Kasım böylesine önemli bir görev yapan öğretmenlerimizi bir kez daha hatırladığımız, onlara olan sevgi ve saygımızı gösterdiğimiz, kutlamaların yapıldığı bir gündür.
İnsanların hayatı doğumla başlayan bir yolculuktur. Bu yolculuğun ikinci ve en önemli durağı okuldur. Okul, öğrencilerin ikinci ailesi, öğretmenlerin ise ikinci anne ve babasıdır. Şairin dediği gibi : ”Sen Yunusça sevdalanan yürek / Sen Yusufça bükülmeyen bilek / Sen ipeğe sarılmış çeliksin / Sen öğretmensin /Uzak dağ köylerinin çiğdem çiçeği,öksüz navruzu / Zemherilerin bahar muştusu, kardelensin / Sen öğretmensin. Memleketin alın yazısını yazan bu kutsal insanlar, övgüyü en çok hak edenlerdir. Öğretmenler, sorumluluğu büyük ve bir o kadarda zorlu bir yolun yolcularıdır. Bu yolda her türlü fedakârlığa razı olurlar ve zorluklarına katlanarak gönüllerdeki yeri hak ederler. İnsanlığın yararına olan her şeyi öğretir ve öğütlerler. Toplumların çağdaş bir medeniyet kurmaları yolunda sarf edilen çabada en büyük paya sahiptirler. Aydınlığa giden yolda öğrencileri iyiye, doğruya ve güzele götüren ve bunun mücadelesini veren öğretmenlerdir. Onlar yurdun umududur. Kuşkusuz, kutsal bir mesleğe sahip olan öğretmenler, gösterdikleri fedakârlık, sabır ve özveriyle öğrencilerine ilmin dışında kalp ve gönül zenginliği de sunar. Diyelim ki bir yerde öğrencinin hızı kesildi, yetişip elinden tutan öğretmendir. Bir konuda yanıldı, yanlışını düzelten hep öğretmendir. Hangi işi başarırsa sevinen öğretmendir. Ne zaman bir yeri kesilip kanasa yüreği ile saran öğretmendir. İşte insanlar bu yüzden o kutsal insanlara muhtaçtır. Anadolu’yu, Trakya’yı, yurdun her yanını, dağını,ovasını, bahçesini, bayırını aşar gelirler. Gurbet iller, ilçeler, köyler gezerler. Barışın kardeşliğin güzelliğini öğretirler. Önce dedesini sonra torununu okuturlar. Cehaleti kökten siler, yok ederler. Vatanına bağlı, sözlerine sadıktırlar. Kalpleri vazife aşkıyla doludur. Boşa gitmez öğretmenlerin verdiği emekler, eğitimsiz toplum yerde emekler. Gelecek gençlerin, gençler ise öğretmenlerin eseridir. Ulusları kurtaranlar yalnız ve ancak öğretmenlerdir(Atatürk). Öğretmenler mum ışığına benzerler, başkalarını aydınlatabilmek için kendileri feda ederler.. Dünyanın en güzel çiçekleri öğretmenlerdir.
Değerli Okuyucularım, Vefalı ve Sevgili Dostlar, Ben son dersimi 9 Nisan 2020’de verdim. Her ne kadar yüz yüze olmasa da uzaktan son veda mı yaptım. Emekli olsam da bir öğretmenim. Son nefesime kadar böyle kalacağım. Yazımda abartıya kaçtığımı düşünmeyin. Yazdıklarımın çoğunu belki de daha fazlasını her yıl Öğretmenler Günü’nde yazarlardan, siyasetçilerden, devlet yöneticilerinden masal gibi dinliyoruz. Ama ertesi gün değişen bir şey olmuyor. 3600, bir maaş vb. vaatler geçmişte verimedi mi? Biz öğretmenlerin kuru palavralara ihtiyacı yok. Bize öğrencilerimizin vereceği bir gül, bir demet yasemin vb. çiçekler hepsinden değerli. Neymiş öğretmen adına fidan dikilecekmiş. Bizler yıllardır zaten fidan yetiştiriyoruz. Özellikle benim fidanlarım meyvalarını çoktan verdi. Şair Orhan Aksoy’un veda şiirinde olduğu gibi fidanlarımız arkamızdan gelecekler. Artık onlar fidan yetiştiriyor. Onlarla gurur duyuyorum. Ama yurdun güzelleşmesi için fidan kampanyası güzel. Pandemi nedeniyle etkinliklerin kısıtlanması normal. Ancak öğretmenlere hediye verilmesi yasaklandı gibi haberler saçma. Öğretmen maddi hediyeyi zaten kabul etmez. Maaşının çoğunu öğrencilerine harcar. Yazımın sonunda Başta Atatürk olmak üzere ebediyete yolcu ettiğimiz öğretmenleri, cennet’e yolcu ettiğimiz ; Aybüke ve Necmettin başta olmak üzere tüm şehit öğretmenlerimizi saygı ve rahmetle anıyorum. Emekli öğretmenlerimize sağlıklı, uzun yıllar diliyorum. Çalışan, cefakar arkadaşlarıma başarılar ve kolaylıklar dilerken hepsini Allah’a emanet ediyorum.
Bir öğretmen bir dünya yetiştirir. Sağlıkla kalın, insanca kalın, dostça kalın, hoşça kalın.
2476 kez okundu.
